اعلام حریق

اطفا حریق

اجزاء تشکیل دهنده اعلام و اطفاء حریق چیست؟

• • سیستم اعلام و اطفاء حریق یک مرکز کنترل (پنل مرکزی اعلام حریق) دارد که در واقع مغز سیستم محسوب می شود.
  • توسط اجزای زیر اطلاعات را دریافت می کند:
  • تجهیزات ورودی های سیستم که شامل انواع دتکتورها و شستی ها هستند.
  • تجهیزات اعلام حریق شامل آژیر و فلاشر ها
  • دتکتور
  • شستی اعلام حریق
  • آژیر اعلام حریق
  • چراغ ریموت
  • چراغ چشمک زن
  • جدا کننده اتصال کوتاه

سیستمهای اعلام و اطفاء حریق به دو گروه زیر تقسیم می شود:

حریق متعارف

آدرس پذیر

اعلام و اطفاء

امروزه روند توسعه و پیشرفت صنعت ساختمان به گونه ای است که می توان با استفاده بهینه از امکانات و تکنولوژی های موجود، فضاها و ساختمان ها را در مقابل خطراتی از قبیل حریق، آتش سوزی، سرقت و … توسط سیستم اعلام و اطفاء حریق مقاوم ساخت.

بدیهی است که با توجه به آمارهای موجود، خسارت های مالی و جانی ایجاد شده در زمان حریق و آتش سوزی، می توان دریافت که همواره پیشگیری بهتر از درمان است. لذا استفاده از این خدمت نقش مهمی را در پیشگیری از بروز حریق و آتش سوزی و نیز حفاظت از جان و مال افراد را ایفا می کند.

چندین دهه از طول عمر آن در جهان می‌گذرد.

توانسته به خوبی جایگاه مناسبی را در صنعت ساختمان و تکنولوژی های مربوط به آن بدست آورد، به گونه ای که ما امروزه در استانداردهای متعدد معتبر خارجی BS 5839-1 و NFPA 72 ، و همچنین مقررات ملی ساختمان مبحث سوم و سیزدهم کشورمان یا دستورالعمل های طراحی و اجرای لزوم استفاده این سیستم در ساختمان ها (بر اساس نوع کاربری و تعداد طبقات و …) هستیم.

حال می توان آگاهی به موقع از محل حریق و اطلاع رسانی سریع در هنگام آتش سوزی، کاهش زمان شناسایی و دسترسی به مکان حریق، تخلیه سریع و به موقع ساکنین، کنترل حریق و تاسیسات وابسته به آن را به عنوان محاسن استفاده سیستم کشف و اعلام حریق کارآمد نام برد.

بدین سبب به منظور آشنایی دقیق تر با سیستم های کشف و اعلام حریق، به اختصار در مورد اجزاء این سیستم مطالبی ارائه می گردد.

سیستم اعلام حریق چیست؟

به طور کلی سیستم های کشف و اعلام حریق یا به اختصار سیستم اعلام حریق، به مجموعه‌ای از تجهیزات الکترونیکی گفته می‌شود .

که وظیفه آشکارسازی حریق و محل یا زون حریق را در اماکن مختلف بر عهده دارد.

این سیستم، زمانی که آتش (حریق)، دود، حرارت و … بوجود می آید شروع به کار می کند و آژیر یا چراغ چشمک زن خطر را به کار می اندازد.

بدین ترتیب به ساکنین محل هشدار می دهد تا بر این اساس مقدمات عملیات اطفاء و در شرایط بحرانی تخلیه افراد و ساکنین انجام پذیرد

 و همزمان با آن سناریوهای کنترلی (سیستم اعلام و اطفاء حریق) نیز انجام شود.

انواع سیستم های اعلام حریق

به 2 نوع سیستم اعلام حریق متعارف Conventional و سیستم اعلام حریق آدرس پذیر Addressable تقسیم می شود.

سیستم اعلام حریق کانونشنال یا متعارف

سیستم های متعارف (کانونشنال) از نوع قدیم ترین سیستم های اعلام حریق در (سیستم اعلام و اطفاء حریق) است .

که علی رغم تغییرات کیفی اندک، همچنان جهت تصرف هایی با شرایط خاص مورد استفاده قرار می گیرند.

دراین سیستم چندین دتکتور و شستی که یک منطقه از ساختمان را پوشش می دهند در قالب یک مدار (زون) به هم پیوسته به تابلوی کنترل مرکزی متصل می شوند.

به همین سبب هر مدار نماینده یک منطقه (زون) است. نحوه هم بندی تجهیزات کشف و آشکارسازی (تشخیص) نسبت به تابلوی کنترل مرکزی به صورت شاخه ای

 یا به عبارت دیگر شعاعی است. هر تابلوی کنترل مرکزی متعارف می تواند ۱۶،۱۲،۸،۴،۲ و یا مدارهای بیشتری را پشتیبانی کند.

در شرایط عادی، دتکتورها (کاشف ها یا آشکارسازها) جریان بسیار کمی را از خود عبور می دهند.

(در حدود ۱۰۰ میکرو آمپر یا کمتر) اما در صورت بروز شرایط حریق و آشکار سازی، جریان عبوری از آنها بنا به نوع تابلوی کنترل مرکزی افزایش یافته و ممکن است تا ۵۰ میلی آمپر برسد.

با افزایش جریان، ممکن است اختلاف پتانسیل کاهش یابد. درحالی که در حالت اتصال کوتاه، اختلاف پتانسیل به صفر خواهد رسید

که همین اختلاف، تابلوی کنترل مرکزی را قادر می سازد تا بین حالت هشدار (اعلام) و اتصال کوتاه تمایز قائل شود.

جهت مشاوره و کسب اطلاعات بیشتر …

ما رادر شبکه های اجتماعی دنبال کنید…